روبات‌ها به كمك نابينايان مي آيند
يكي از اين سيستم‌ها كه توسط ادويگ پيسالوس و همكارانش در موسسه سيستم‌هاي هوشمند و روباتيك در دانشگاه پير و ماري كوري پاريس طراحي شده، شامل يك عينك است كه مجهز به دوربين و حسگرهايي، مشابه دوربين و حسگرهاي مورد استفاده در روبات‌هاي كاوشگر است.
اين دستگاه يك نقشه سه‌بعدي از محيط اطراف كسي كه آن را به چشم مي‌زند و نيز موقعيت وي در آن محيط را فراهم مي‌سازد.
اين نقشه سه بعدي، با توجه به تغيير شرايط پي‌در‌پي تغيير مي‌يابد و روي يك دستگاه الكترونيكي خط بريل به شكلي ساده نمايش داده مي‌شود. در نتيجه فرد نابينا را قادر مي‌سازد تا راه خود را بدون كمك گرفتن از ديگران بيابند.
خانم
پيسالوس مي‌گويد: از نظر من مسيريابي فقط به معناي حركت در محيط، بدون
برخورد به مانع نيست. فهميدن اين‌كه در محيط اطرافم چه چيزهايي موجود است
نيز براي من اهميت دارد. مثلاً اين‌كه در چه فاصله‌اي از داروخانه يا
كتابخانه يا چهار راه قرار دارم. دو دوربين قرار گرفته شده در دو طرف عينك،
تصويري سه‌بعدي از محيط فراهم مي‌كنند. يك پردازنده، تصاوير را بررسي
نموده و حاشيه ديوار يا اشيا را تشخيص مي‌دهد و نقشه‌اي سه بعدي ايجاد
مي‌كند. شتاب سنج‌ها و ژيروسكوپ‌هاي موجود در دستگاه (مشابه همان‌هايي كه
در روبات‌ها براي تشخيص موقعيت به كار مي‌رود) موقعيت و سرعت كاربر را رصد
مي‌كند. اين اطلاعات با تصوير حاصل از دوربين‌ها تركيب شده و در نهايت
موقعيت كاربر نسبت به ساير اشيا را تعيين مي‌كند. اين
سيستم در هر ثانيه حدود 10 نقشه توليد مي‌كند كه به دستگاه قابل حمل خط
بريل منتقل مي‌شود تا به صورت يك نقشه لمسي پويا به نمايش در آيد. اين
دستگاه قابل حمل، به شكل يك مربع با اضلاع هشت سانتي‌متري است كه 64 پين
متصل به يك فنر دارد.